از آسمان مینویسم 
که آسمان، تنها همدم من است... 
تنها آسمان است که مرا میخواهد...
و آسمان...
مرا فرا میخواند...
من از آسمان نمی‌نویسم...
آسمان در دستان من جریان دارد...
مغز آشفته با ندای آسمان آرامش پیدا میکند...
مرا بخوان...
در پی ابرهای تیره...
من نور را میبینم...
در پی ابرهای تیره... در پی غرش رعد و برق...
من نور را می یابم...