بدون مقدمه بگم، یکی از چیزایی که اعصاب و روان ما رو نابود میکنه انتظار داشتن از بقیه س.
از هیچکسی نمیشه هیچ انتظاری داشت.
همه ی آدما بدون استثنا قابلیت اینو دارن که ما رو ناامید کنن. اما زمانی میتونن ما رو ناامید کنن که ما ازشون انتظاری داشته باشیم.
و این کشنده س.
وقتی از هیچکسی هیچ انتظاری نداشته باشید، هیچوقت کسی نمیتونه ناامیدتون کنه یا حالتونو بد کنه.
انتظار داشتن شامل همه نوع انتظارات میشه.
اما یکی از بدترین انواع این انتظارات، اینه که بخوای بقیه خودشونو بخاطر ما تغییر بدن.
هیچوقت از هیچکسی همچین انتظاری نداشته باشید.
شاید شخصی باشه که خودشو تغییر بده بخاطر شما اما این تغییر نباید حاصل انتظار داشتن شما باشه. چون بعدا عواقب جبران ناپذیری میتونه داشته باشه.
خودتون هم لازم نیس بخاطر انتظارات افراد دیگه تغییر کنید.
اگه میخواید تغییر کنید، بکنید چون تغییر خیلی وقتا عالیه اما قبلش مطمئن بشید که این تغییر حاصل تصمیم مستقیم و قطعی خودتون و بدون تاثیر گرفتن از انتظارات دیگرانه.
البته خب همه اینا نظر منه. لزوما درست یا غلط نیس. در واقع چون زندگی هر شخص در دنیا با همه افراد دیگه متفاوته لذا هیچ چیزی وجود نداره که واسه همه درست باشه. یه مسیر میتونه برای من راه حل باشه و برای یه نفر دیگه مشکل ساز.
وات دو یو ثینک؟
و متاسفانه من از ادما توقع بعضی کارارو ندارم و علت اینکه از دستشون ناراحت میشم و دلخوریام قلبمو میسوزونه همینه...