من، شاید بیشتر از هر کسی، معتقدم هر اتفاقی دقیقا زمانی رخ میده که باید رخ بده. زمانی که ما آمادگی ذهنی و بدنی لازم برای رو به رو شدن باهاش رو داریم. زمانی که میتونه بهترین اثر رو در زندگیمون ایجاد کنه.
علاوه بر این معتقدم هر اتفاقی که می افته فارغ از چیزی که ما در موردش تصور میکنیم، لازم بوده بیافته و در آینده ی دور یا نزدیک دلیلش رو خواهیم فهمید.
این دو مورد رو قبلا هم گفته بودم.
اما در کنار این دو، یک موضوع دیگه هم هست. این هم به نوعی ترکیب دو مورد بالا هست.
همیشه یه موقعیت بهتری پیش خواهد اومد. این به این معنا نیست که اگر موقعیت خوبی سر راهمون قرار گرفت ردش کنیم تا یه موقعیت بهتر پیش بیاد. بلکه اگر به دلایلی یه موقعیت خوبی رو نتونستیم بدست بیاریم بخاطرش حسرت نخوریم و ناراحت نباشیم چون بدون شک یه موقعیت بهتر پیدا خواهد شد.
من همچنان دارم ادامه میدم. اما تا کجا...
نمیدانم.
