زمان میگذره و میفهمی که باید از آدما دور بشی
بری به سمت آرامشی
آرامشی بدون حضور هیچ آدمی
هیچ دختری
خودت و خودت
و شاید با یه دوست صمیمی
توی یه کلبه ی کوچیک
جایی که دور و برت بشه دشت و دمن پیدا کرد
همینطور کوهستان
و ساحل و دریا
جایی که بتونی بدون ارتباط با ادما در آرامش کامل زندگیتو بکنی
بدون اینکه اهمیتی بدی به هیچ کس و هیچ چیزی
این زندگی هیچ چیز جدیدی نداره
همه ی فشاراشو داره وارد میکنه با تمام قدرت با تمام وجود
نمیدونم چی باید بگم دیگه
واقعیت اینه که دیگه هیچی دلمو شاد نمیکنه جز یکم آرامش دور از آدما
دور از همه ی همه ی آدما ...
