اشکالی نداره
اینم میره توی لیست بلند بالای چیزایی که تو این دنیا سهم من نبود

چشامو میبندم
آلبوم One More Light رو پلی میکنم
دیگه از خودم نمیپرسم چرا من...
سوال بی جوابیه...
دیگه برام مسئله خاصی نیس
فقط باید به این نقطه می‌رسیدم و قبول میکردم این وضعیتمو
چیزی که قراره تا آخر عمر همراهم باشه
دیگه اعتراضی هم بهش ندارم
سخت بود باورش ولی چیزی جز سیاهی لشکر نبودم...

و حالا باید روزای باقی مونده رو این شکلی بگذرونم تا روزی که تایمم تموم بشه و به صفحه آخر دفتر برسم...
چشمامو ببندم و به آرامش برسم...